Bir canlının hayatını kurtarırken aslında kendi hayatınızı da kurtarmış olabileceğini düşündünüz mü? Aktaracağımız pek çok hikâyenin bu savı desteklediğini görünce çok şaşıracaksınız.
ufukgal
• Ahmet Ufuk Işık & Oscar
Sakarya’da bir RM’de tanıştık Oscar ile. Bacağı kangrendi, kesilmesi gerekliydi. Sakarya Üniversitesi’nde Doğa ve Hayvan Hakları Topluluğu’nu kurmuştuk. Oscar’la birlikte üç yavruyu RM’den özel kliniğe çıkardık. Diğer iki yavru şanslı değildi, Oscar direndi. Uzun süre yuva aradıysak da bulamadık, okulum bitince Oscar’ı da Zonguldak’a getirdim. O güne kadar pek çok hayvanla ilgilenme şansım olmuştu, bununla birlikte apartmanda oturduğumuz için köpek sahibi olmayı hep ertelemiştim. Oscar plansız katıldı ailemize. Sürekli birileri önümüzü kesip Oscar’ın hikâyesini soruyordu. Yaşadığım yerde epey insan tarafından tanınır olmamı sağladı. Engelli hayvan beslemenin gözümüzde büyüttüğümüz kadar zor olmadığını öğrendim. Hiperaktif Oscar’ın bitmek tükenmek bilmeyen enerjisine katlanmayı, sabrı öğrendim. En büyük faydası da insanlara, kedilere ve mahallenin köpeklerine havlamazken dışarıdan gelen köpeklere havlaması oldu. Oscar’ın uyarı sistemi sayesinde pek çok kedimin köpeklerce boğulmasına engel oldum. Şimdi biliyorum ki onun kaderi bendim, benim kaderim de o.
• Zuhal Arslan & Şans
Oğluma 2,5 yıl önce internette rastladım. Felçliydi ve uyutulsun diye sahibi tarafından kliniğe terk edilmişti. Uçakla gidip aldım. Tuvaletini ancak benim yardımımla yapabiliyor ama artık yürüyor. “Şans” bana asla vazgeçmemeyi öğretti.