Stef Smith’in yazdığı, İbrahim Çiçek’in yönettiği ‘Yutmak’, bir kadın oyunu gibi görünse de insanlığın ortak sorunları olan dışlama, yargılama ve duyarsızlaşma gibi kavramları önümüze bırakıyor.

 

ECE DİZDAR: “Anna bir empat”
Bir insan günlük rutini bozuldu diye Anna gibi kendisini dünyaya kapatabilir mi?
Aslında insan kendini birçok farklı sebepten eve kapatabilir. Yaşadığın şehrin dört bir yanında devamlı bombalar patlarken bunu isteyebilirsin. Kaygı bozukluğu yaşayabilir, var olan acıya bir de sen eklememek için hayattan kendini soyutlayacak kadar kedere bürünebilirsin. Anna bir empat bence. Bütün dünyanın acısı onun sırtında. Bir parçası olmayı reddediyor.

Anna’nın her şeyi kendi kontrolü altına alma takıntısı ve kendisini sürekli meşgul tutması çok çaba istiyor. Siz Anna’ya hazırlanırken, onun ruh halini nasıl inşa ettiniz?
Anna acının bir parçası olmak istemediği için bu tercihi yapmış ancak zayıf karnı çok. Kardeşini özlüyor, dokunulmayı özlüyor. Sürekli kendine yeniliyor Anna. O sebepten meşgul kalması gerek. Delirmemek için… Ben çalışırken onun dert ettiği şeylerle benim dert ettiklerimin ortak kümesini çıkardım. Onu anlamaya çalıştım. Onun hassasiyetlerine çok kıymet verdim. Zaman zaman beni çok üzdü. Onu çok sevdim.

Anna, dünyada haksızlığa uğrayan, eziyet gören her canlıyla üst seviyede bir empati kuruyor. Dolayısıyla kendini büyük bir sorumluluk altında da hissediyor. Bu konuda siz Anna’yla nasıl bir ortaklık kurdunuz?
Bu ülkemizde son bir kaç yılda artarak devam eden bir ruh hali değil mi? Anna bunu birkaç basamak ileri götürüyor sadece. Biz sosyal medyada parçalanmış bedenler, kıyıya vurmuş bebekler, derisi-kürkü için canlı canlı yolunan hayvan görselleri gördükten bir süre sonra bunu unutuyoruz. Çünkü hayata devam edilemez o şekilde. İşte Anna unutmamak için hayata devam etmiyor.

Sahnenin farklı kullanımı bir oyuncu olarak size nasıl hizmet etti?
Ben diğer iki oyuncu arkadaşımdan farklı olarak oyunun büyük çoğunluğunu yalnız oynuyorum. Evimin durumu hayal gücümü tetikliyor, ikna olmak zorundayım yoksa oynayamam.

1 2 3 4