Sami’nin babası, amcaları, dayıları en sonunda ağabeyleri gitmişti. Bir iki mektuptan sonra haber alamaz olmuşlardı. Merak ve özlem kor ateş gibi yakıyordu yüreklerini. Tek mutluluğu Gazi dedesinin kendisini tıpkı bir asker gibi yetiştirmesiydi. Dede torun her gün sanki cephedeymiş gibi talim yaparak günlerini geçiriyorlardı.
Köy yerinde bir gün davullar vurdu gidenler yetmiyordu, herkese ve her şeye acil ihtiyaç vardı. Herkes ve her şey Sami ve dedesiydi artık.
Cepheye koştu, göz gözü görmüyordu, İşgalciler ve vatanseverler kıyasıya çarpışıyorlardı.
Aslında okuyup büyük adam olmak istiyordu Sami. Fakat burada yaşananları gören biri nasıl dönebilirdi? Vatanını savunmak için boyuna bakmadan bir silah istedi. Eline bir güzel eşek, iki su küpü verildi. Askerimiz çoktu ama cephane, silah, yiyecek, hele su hiç yoktu Cephede. Çok iyi anlamıştı kendisine düşen vazifeyi. Canla başla koşturdu. Sıcaktan kavrulan Mehmetçik ağabeylerine en güzel, en tatlı, en soğuk suları bulup yetiştirdi.
Hele çok sıcak geçen Ramazan ayında buz gibi sular oruç tutan Mehmetçik için ne güzel bir hediye olmuştu. Eşeği Mestan biraz yaramazdı. Başına olmadık zor ve komik olaylar da geliyordu savaşın orta yerinde. Yaşadıklarına çok gülecek, eğleneceksiniz; Fakat düşüneceksiniz de…
Yazan: Hüseyin Kurtça
Yöneten: Seyit Demir
Dekor-Kostüm Tasarım: Fatih Kurt
Ses-Işık Kumanda: Nuray Polat
OYUNCULAR
Saka Sami : Kemal Metin
Dede : Fatih Kurt
Ali Süvari : Bülent Gençak
İngiliz Asker (Robert Brack): Murat Tiryaki
Mehmet Onbaşı / Posta: Muhammet Kınık
Davulcu: Sedat Karaer